01.04.2025
Санаи якуми апрели соли 2025 дар Фурудгоҳи байналмилалии Душанбе маросими истиқболи ғолибони Олимпиадаи байналмилалии Infomatrix-Asia 2025 сурат гирифт. Дар маросими пазироӣ муовини директори Маркази ҷумҳуриявии дарёфт ва рушди истеъдодҳо, директорони муассисаҳои таълимии кишвар, омӯзгорон, хонандагон ва волидайн ширкат варзиданд.
Олимпиадаи байналмилалии Infomatrix-Asia 2025 аз 29 то 31-уми март дар шаҳри Остонаи Ҷумҳурии Қазоқистон аз рӯйи 9 категория баргузор гардид, ки дар он хонандагони тоҷик сазовори 11 ҷойи намоён, 2 ҷойи дуюм ва 9 ҷойи сеюм гардиданд.
Хабарҳои дигар
-
ҶАЛАСАИ КОРӢ ВОБАСТА БА АМАЛИСОЗИИ СТРАТЕГИЯ Имрӯз, 2-юми апрели соли 2025 дар Вазорати маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон вобаста ба баррасии Нақшаи чорабиниҳои вазорат оид ба иҷрои “Нақшаи амали “Стратегияи миллии арзёбии сифати таҳсилот дар Ҷумҳурии Тоҷикистон барои давраи то соли 2044” дар солҳои 2025-2027” ҷаласаи корӣ баргузор гардид. Зимни баргузории ҷаласа вазири маориф ва илм Раҳим Саидзода иброз дошт, ки Стратегияи миллии арзёбии сифати таҳсилот дар Ҷумҳурии Тоҷикистон барои давраи то соли 2044 барои такмили раванди таълим равона шуда, ба таъмини сифати таҳсилот мусоидат мекунад ва барои иштирок дар арзёбии байналмилалии сифати таҳсилот замина мегузорад. Сифати таҳсилот бо дарназардошти таъмини шароити мусоид барои таълиму тарбия, иқтидори кадрӣ, адабиёти таълимии ба қобилияти зеҳнию физиологии тарбиятгирандагону хонандагон мутобиқ, воситаҳои таълимӣ, маводи методию аёнӣ, инчунин азхудкунии барномаҳои таълимию тарбиявии мувофиқ ба талаботи стандартҳои давлатии таҳсилот мавриди арзёбӣ қарор мегирад. 28-уми феврали соли ҷорӣ Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар маҷлиси Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон вобаста амалисозии стратегияи мазкур супориш доданд, ки Вазорати маориф ва илм, идораҳои дахлдор ва мақомоти иҷроияи маҳаллии ҳокимияти давлатӣ барои амалисозии стратегияи мазкур ва бартараф намудани камбудиҳои ҷиддии соҳа тадбирҳои мушаххас андешиданд. Моро зарур аст, ки дастури Пешвои миллатро сармашқи фаъолияти ҳамарӯзаи хеш қарор дода, барои амалисозии бандҳои Нақшаи амали Стратегияи миллии арзёбии сифати таҳсилот дар Ҷумҳурии Тоҷикистон барои давраи то соли 2044 тамоми неруи худро равона созем. Дар идома сардори шуъбаи сифати таҳсилот Айниддин Холиқзода бандҳои Нақшаи чорабиниҳои вазорат оид ба иҷрои “Нақшаи амали “Стратегияи миллии арзёбии сифати таҳсилот дар Ҷумҳурии Тоҷикистон барои давраи то соли 2044” дар солҳои 2025-2027”-ро барои баррасӣ муаррифӣ намуд. Вобаста ба бандҳои Нақшаи чорабиниҳои вазорат оид ба иҷрои “Нақшаи амали “Стратегияи миллии арзёбии сифати таҳсилот дар Ҷумҳурии Тоҷикистон барои давраи то соли 2044” дар солҳои 2025-2027” ҳозирин фикру назари хешро ироа намуданд. Ёдовар мешавем, ки дар ҷаласаи мазкур муовини якум, муовини вазири маориф ва илм, сардорони раёсату шуъбаҳои дастгоҳи марказӣ ва роҳбарони муассисаҳои тобеъ иштирок намуданд. Маркази матбуоти Вазорати маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон
22
02.04.2025 -
МОҲИЯТИ МИЛЛИЮ УМУМИБАШАРИИ ҶАШНИ НАВРӮЗ Тоҷикон ҳамчун миллати қадимиву фарҳангӣ ва соҳиби тамаддуни пешрафта дар дарозои таърих бо офаридани арзишҳои миллию умумибашарӣ дар рушди тамаддуни ҷаҳонӣ нақши боризу мондагор гузоштаанд. Зеро арзишҳои миллию фарҳангии тоҷикон реша дар умқи таърих дошта, аз насл ба насл гузашта, дар асри навин пойдору қавитар гардидаанд. Аз ин рӯ, имрӯз тоҷиконро ба сифати халқи дорои фарҳанги пешрафта дар арсаи ҷаҳонӣ мешиносанд ва арҷ мегузоранд. Назари иҷмолӣ ба таърихи гузашта нишон медиҳад, ки миллати тоҷик ватандӯсти асил ва дорои тафаккури пешрафта буда, расму оинҳоеро ба мо мерос гузоштаанд, ки аз нигоҳи илму фарҳанги ҷаҳонӣ посухгӯйи тамоми асру замонҳо мебошанд. Яке аз ин гуна ҷашҳои воқеан миллии гузаштагони мо Наврӯзи ҷаҳонафрӯз аст, ки бо гузашти қарнҳо шукӯҳу шаҳомати он афзун гардидаву оламгир шудааст. Бинобар ин, омӯзишу таҳлил ва таҳқиқи ҳамаҷонибаи заминаҳои таърихии пайдоиш, ташаккул ва таҳаввули ин суннати ниёгон имрӯз бозгӯйи он аст, ки он дорои аҳаммияти барҷаста мебошад ва дар тарбияи худшиносию эҳсоси ормонҳои миллии имрӯзиён нақши босазо мегузорад. Дар ин замина, муҳаққиқони зиёде ба омӯзишу таҳқиқи ғояву аҳдофи умумибашарии суннати мазкур машғуланду паҳлуҳои норавшани онро барои ҷаҳониён бармало месозанд. Ҷашни Наврӯз таърихи беш аз шашҳазорсола дошта, дар тӯли таърих бо истифода аз унсурҳои миллӣ таҷлил мегардид. Чун он ҷашни инсонсоз ҳасту ба эҳёву бедоршавии табиат иртибот дорад, доираи ҷуғрофияш ҳам сол то сол васеъ мегардад. Шоистаи таъкид аст, ки маҳз дар замони соҳибистиқлолӣ ҷашни Наврӯз умри дубора пайдо намуда, бо тамоми унсурҳои миллию мардумияш барқарор гардиду густариш ёфт. Истиқлоли давлатӣ имкон фароҳам овард, ки анъанаҳои миллӣ, расму русум ва ҷашну арзишҳои миллию фарҳангӣ эҳё гарданд. Аз ин ҷост, ки имрӯз ҷашнҳои Наврӯз, Тиргон, Меҳргон ва Сада дар тамоми минтақаҳои кишвар таҷлил мегарданд. Дар ин миён, ҷашни Наврӯз мақоми ҷаҳониро касб кардааст. Дар бораи ҷанбаҳои таърихию асотирӣ ва назариявии он дар заминаи асарҳои таърихию илмӣ ва маъхазҳои муътамад мақолаҳои зиёде таълиф шудаву хусусиятҳои ин ҷашн шарҳу тавзеҳ ёфтаанд. Дар замони соҳибистиқлолӣ хидматҳои мондагори Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар эҳёи Наврӯз ва ҷаҳонишавии он муҳим мебошанд. Маҳз бо талошҳои пайвастаи Пешвои миллат Наврӯз дар замони истиқлол ба ҷашни миллию мардумӣ табдил ёфт. Зеро рисолати инсонсозиву фарҳангпарвариву башардӯстонаи ин суннат дар роҳи расидан ба муттаҳидию ҳамбастагии миллату халқиятҳо мусоидат мекунад. Пешвои миллат дар масъалаи муаррифӣ намудани Наврӯз дар сатҳи ҷаҳонӣ аз рӯзҳои аввали соҳибистиқлолӣ таваҷҷуҳ ва доир ба муҳиммияти ин ҷашн аз минбарҳои баланди ҷаҳонӣ суханронӣ намуда, таҷлили онро дар сатҳи ҷаҳонӣ таъкид кардаанд. Ҳанӯз соли 2002 Пешвои миллат ба масъалаи ҷаҳонӣ намудани ҷашни Наврӯз таваҷҷуҳ карда, дар суҳбат бо директори генералии ЮНЕСКО масъалаи ба рӯйхати мероси фарҳангии ҷаҳонӣ ворид намудани онро ба миён гузоштанд. Дар зимн, дар ҳар як суханронӣ ба мардуми кишвар вижагиҳои ин ҷашнро шарҳу тавзеҳ мебахшанд. Бинобар ин, хидматҳои Пешвои миллат дар эҳёи Наврӯз дар кишвар ва мақоми ҷаҳонӣ гирифтани он бузургу нодиранд. Барои тақвияту асоснок намудани андешаҳоямон нуктаҳо аз суханрониҳои Пешвои миллатро дар хусуси таҷлили ин ҷашни ниёгон меорем, ки дар заминаи таҳлилу омӯзиш ва таҳқиқи фарогир анҷом пазируфтаанд ва фикреро талқин мекунанд, ки Наврӯз суннатест бархоста аз тамаддуни заволнопазири мардуми тоҷик. Мусаллам аст, ки доир ба таърихи ташаккули ин ҷашни бостонӣ асарҳои зиёде таълиф ва дар суханрониҳои Сарвари давлат он ҳама ба таври дақиқ ва таҳлили ҳамаҷониба пешниҳод гардиданд. Яъне, он анъанаю русум ва суннатҳое, ки дар ҷашни мазкур анҷом мепазиранд, ҳамчун омили ҳувиятсозу ваҳдатофар дар дарозои таърих барои ҷомеа хидмат кардаанд. Сарвари давлат қайд намудаанд, ки «Дар аҳди Хусрави Парвиз ромишгари бузург Борбад дурдонаҳои беҳтарини савту навои наврӯзиро дар оҳангҳои «Сози Наврӯз», «Наврӯзи бузург», «Наврӯзи Хоро» ва «Сабз андар сабз» фароҳам оварда, ба хизмати ояндагон гузоштааст. Беҳтарин баҳорияҳо, ситоиши Наврӯз ва баёни ормонҳои неки инсонӣ ашъори безаволи устод Рӯдакӣ, Фирдавсӣ, Хайём, Мавлоно Ҷалолиддини Балхӣ, Саъдӣ, Ҳофиз, Камол, Ҷомӣ, Сайидо ва дигар адибони номдори моро оро додаанд. Шояд дар олам мисли Наврӯз кам ҷашне вуҷуд дошта бошад, ки русуми дилчасп ва суннатҳои зиндагисози онро миллату халқҳои дигари олам чун дастоварди беназири фарҳангӣ пазируфта, бо ҳамин номи зебои тоҷикӣ таҷлил намоянд». Бояд қайд кард, ки дар ҳар як суханронии Пешвои миллат ба муносибати Наврӯз вижагиҳои он муайяну мушаххас шуда, омилҳои муттаҳидсози он дар замони пуртазоди ҷаҳони муосир таъкид мегардад. Маълум аст, ки ин ҷашни бедоршавии табиат, ки ҳамбаста ба фаъолияти башар аст, марзҳои кишварро убур кардаву шодибахши ҷаҳониён гардидааст. Ба таъкиди Сарвари давлат, «Аслан, Наврӯз ва ҳикмату фалсафаи он бар пояи бузургдошт ва ситоиши инсон, сарфи назар аз мансубияти диниву мазҳабӣ ва мақоми иҷтимоӣ, баробарӣ, таҳаммулгароӣ, авфу бахшиш, оғози саҳифаи нав дар зиндагӣ ва дар маҷмуъ, сулҳу субот бунёд гардидааст. Ин ҳама арзишҳои ҷовидонӣ ва аҳаммияти умумибашарии Наврӯз барои мо – тоҷикон дар баробари забони ширину шевои тоҷикӣ, таърих, илм ва адабиёту фарҳанги пурғановати бо ин забон таълифшуда мояи ифтихору сарфарозӣ ва беҳтарин василаи худшиносиву худогоҳӣ мебошад. Мо, ҳамчунин, ифтихор дорем, ки дар асри бисту якум, яъне, дар замони рушди босуръати илму техника ва технологияҳо Наврӯз бо таърихи шашҳазорсолаи худ ҳанӯз зинда аст, дар қалби ҳар яки мо ҳамчун ҷузъи ҷаҳонбиниву ҷаҳоншиносии наслҳо решаҳои амиқ дорад ва ниёзҳои маънавию иҷтимоии мардуми моро қонеъ мегардонад». Мусаллам аст, ки ҷашни Наврӯз дар заминаи андешаҳои амиқу бавусъат ва ҷаҳонбинии мардуми тоҷик ба вуҷуд омада, ба омили худшиносиву ҳувиятсоз табдил ёфтааст. Дар зимн, боиси ифтихору сарфарозии мардуми тоҷик аст, ки Наврӯз баргирифта аз ду вожаи аслан, тоҷикӣ, яъне, «рӯзи нав» буда, барои тамоми мардуми сайёра бо ҳамин ном маъруфият дорад. Дар баробари ин, Наврӯз дар адабиёти тоҷик ба таври рангоранг ва фарогир тараннум ёфта, оғоз аз саромадони адабиёти классику муосири тоҷик то имрӯзиён дар ашъорашон онро бо сабку шеваҳои гуногун васфу ситоиш кардаанд. Яъне, Наврӯз дар адабиёти безаволи тоҷик ҷойгоҳи баланд дошта, шоирон вижагиҳои онро дар ашъорашон таҷассум намудаанд. Дорои ҷанбаҳои волои миллӣ будани ин ҷашни тоҷикон боиси он гаштааст, ки дар адабиёту фолклори тоҷик хусусияту ҷузъиёт ва зебоиҳои он ба таври барҷаста инъикос гардад. Аз ин ҷост, ки адибони тоҷик дар ашъори худ Наврӯзро дар меҳвари эҷодиёташон қарор дода, эҳсос ва дарку маърифати хешро дар қолаби назм пешниҳоди хонанда кардаанд. Сайидои Насафӣ мегӯяд: Мунаввар шаҳр шуд чун субҳи Наврӯз Баробар шуд ба аҳди ӯ шабу рӯз. Бояд гуфт, ҳар арзиши миллие, ки бархоста аз сиришту фаҳмиши мардум аст, ҳатман ба адабиёт ворид гашта, тасвиру инъикоси он баҳри пойдориву таҳкими суннати мазкур хидмат мекунад. Наврӯз ҷашнест, ки аз оғоз то имрӯз ҳамвора дар такомулу ташаккул аст. Бо ҷаҳонӣ гардидани Наврӯз, ки аз ташаббусҳои беназири Пешвои миллат маҳсуб меёбанд, обрӯю нуфузи кишвари азизамон дар арсаи ҷаҳонӣ боз ҳам баландтару волотар гардид. Имрӯз дар расонаҳои хориҷӣ андешаҳое садо медиҳанд, ки ҷашни мазкурро моли ину он қавму миллат меҳисобанд. Аввалан, бо ин таҳрифи воқеият аз таърих огоҳ набудани худро муддаиён ошкор менамоянд, сониян, ин падидаи манфӣ аз нодида гирифтани фарҳанги заволнопазири мардуми тамаддунофари тоҷик ба шумор меравад. Аз ин рӯ, моро зарур аст, ки боз ҳам мӯшикофонаю дақиқтар таъриху фалсафаи Наврӯзро ба ҳайси ҷузъи фарҳанги миллат таҳқиқ намуда, ба ҷаҳониён муаррифӣ кунем. Зеро Наврӯз ҷашни миллии тоҷикон ва Тоҷикистон Ватани аслии Наврӯз аст. Дар ҳеҷ гӯшаю канори ҷаҳон Наврӯз чун дар Ватани худ – Тоҷикистони азиз бо шукӯҳу шаҳомати хосса таҷлил намегардад. Мардуми шарафманди тоҷик ҳанӯз чанд моҳ қабл аз фарорасии Наврӯзи ҷаҳонафрӯз барои таҷлили он омода мешаванд ва онро омили баракат дар ҳар як хонадони тоҷик ва суруди шодиву нусрат медонанд. Аз ин рӯ, Наврӯз суннати ҳақиқиву миллии тоҷикон буда, дар Ватани аслии худ шуҳрати ҷаҳонӣ пайдо намуд. Дар ин миён, аз ҳамоишҳои байналмилалии наврӯзӣ дар кишвари азизамон метавон ёдовар шуд. Зеро бо ҷаҳонӣ шудани он маҳз дар кишвари мо сарони кишварҳои зиёде ташриф овардаву бузургиву шаҳомати ин ҷашни таърихиро эҳсос кардаанд. Шоми 31 марти соли равон бо иштироки роҳбарони ҷумҳуриҳои Тоҷикистон, Ӯзбекистон ва Қирғизистон дар шаҳри Хуҷанди бостонӣ барномаи бошукӯҳи наврӯзӣ баргузор гардид, ки боиси ифтихори ҳар як шаҳрванди мамлакат мебошад. Барномаи пурмуҳтавои фарҳангӣ, ки дар оғози он суханрониҳои сарварони давлатҳои зикршуда пешниҳод гардид, бори дигар собит намуд, ки Тоҷикистон гаҳвораи сулҳ ва таҳкиму устувории минтақа ва Наврӯз омили муттаҳидкунандаву муносибати дӯстӣ ва ваҳдати миллатҳо маҳсуб меёбад. Дар ҷашни байналмилалии мазкур Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид карданд: «Ғояву анъанаҳои тағйирнопазири Наврӯз ҳамчун ҷузъи таркибии таъриху фарҳанги мо аз қаъри қарнҳо моро ба таҳкими сулҳу субот, муносибатҳои дӯстӣ ва ҳамкорӣ водор месозанд. Боиси фараҳмандист, ки мардумони мо ҳамеша барои ҳифзу ғанӣ гардонидани анъанаҳои неки он - бародарӣ, ризоият, ҳамдилӣ саъю талош карда, онҳоро то ба рӯзҳои мо расонидаанд. Ин ҷашн дар тӯли асрҳои зиёд барои таҳкими ғояҳои олии башардӯстӣ, фазои эҳтироми муштарак ва созгорӣ хизмат менамояд. Кишварҳо ва мардумони моро риштаҳои мустаҳками дӯстии танготанг, накуҳамсоягӣ ва рушди муштарак ба ҳам мепайванданд». Ин суханони воқеан, инсондӯстонаву ваҳдатофарини Сарвари давлат бори дигар шаҳодати он аст, ки дар фалсафаи давлатдории тоҷикон сулҳу дӯстӣ ва ҳамдиливу бародарӣ дар меҳвари фаъолият қарор дорад. Дар зимн, барномаи фарҳангӣ бозгӯйи мушаххаси дӯстиву ҳамдилии кишварҳои минтақа буда, шеъру суруд ва ороиши саҳна ифодагари анъанаи неки дӯстиву бародарии кишварҳои ҳамҷавор дар дарозои таърих ва таҳкимбахши равобити ҳасана дар ҳамсоядориву давлатдорӣ ба ҳисоб мерафт ва таҷаллибахши ҳақиқии Наврӯзи дилафрӯз дар ақсои олам мебошад. Мо-ҳамагон шоҳид ҳастем, ки дар гӯшаву канори ҷаҳон ҷангҳои манфиатхоҳона ба марги ҳазорон афроди бегуноҳ сабаб гардидаву сулҳу субот ба як масъалаи ормонӣ табдил ёфтааст. Дар ин вазъияти мураккабу печида маҳз фаъолияти шахсиятҳои таърихӣ тақдирсоз мебошанд ва Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамчун шахсияти таърихӣ борҳо бо амалҳои ватандӯстонаашон собит намуданд, ки инсон қодир ба тағйирсозии ҷомеаву давлат мебошад. Саҳифаи наве, ки дар муносибатҳои давлатдорӣ бо кишварҳои Ӯзбекистон ва Қирғизистон боз шуд ва шартномаҳои нави ҳамкорие, ки ба имзо расиданд, воқеан, таърихиву сарнавиштсоз мебошанд. Имзои санадҳои муҳимми таърихӣ – Шартнома миёни Ҷумҳурии Тоҷикистон, Ҷумҳурии Қирғизистон ва Ҷумҳурии Ӯзбекистон дар бораи нуқтаи пайвастшавии сарҳадҳои давлатии се кишвар ва Эъломияи Хуҷанд доир ба дӯстии абадӣ далели ин гуфтаҳост. Ҳамоиши сатҳи байналмилалие, ки бо таҷлили бошукӯҳи Наврӯз дар шаҳри бостонии Хуҷанд баргузор гардид, аҳаммияти бузурги таърихӣ, фарҳангӣ ва сиёсӣ дошта, симои Тоҷикистони биҳиштосоро дар миқёси ҷаҳон боз ҳам бештар муаррифӣ намуд ва дар фаъолияти сиёсии Пешвои миллат саҳифаи навро рақам зад. Мусаллам аст, ки анъанаҳои миллии тоҷикон ҳеҷ гоҳ аҳаммияти худро гум намекунанд, балки бо гузашти солҳо арзишмандтару гаронмоятар мегарданд. Дар оммавӣ ва ҷаҳонӣ гардидани Наврӯзи оламафрӯз хидмати Президенти кишвар мондагор буда, дар замони пуршиддати ҷаҳони муосир он омили муттаҳидкунандаи мардуми сайёра гардидааст. Дар ин замина, андешаҳои худро бо суханони ҳикматбори Пешвои миллат анҷом медиҳем: «Эҳёи Наврӯз ва ба ҷашни байналмилалӣ табдил ёфтани он, ки боиси боз ҳам боло рафтани нуфузу обрӯи Тоҷикистон дар арсаи ҷаҳонӣ гардид, моро водор месозад, ки суннатҳои ахлоқиву маънавӣ ва иҷтимоиву фарҳангии онро минбаъд низ инкишоф диҳем ва онҳоро ба ҷаҳониён бештар муаррифӣ намоем. Зеро мо-тоҷикон, дар ҳақиқат, миллати куҳанбунёду соҳибфарҳанг ва соҳибтамаддун буда, ба арзишҳои ҷовидонаи инсондӯстиву таҳаммулгароӣ ва зебоипарастиву созандагӣ ҳамчун асоси маънавиёти миллиамон ҳамеша арҷ мегузорем». Эҳсон САФАРЗОДА, номзади илми филология, Насриддин ОХУНЗОДА, номзади илми филология
46
02.04.2025 -
СЕМИНАРИ ОМӮЗИШӢ ҶИҲАТИ БАРГУЗОРИИ ДАВРИ АВВАЛИ ОЗМУНИ «ИЛМ - ФУРӮҒИ МАЪРИФАТ» 2-юми апрели соли равон дар Вазорати маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷиҳати омодагиҳо барои баргузории озмуни ҷумҳуриявии «Илм - фурӯғи маърифат» дар соли 2025 таҳти раёсати муовини якуми вазири маориф ва илм Ҳомид Ҳошимзода семинари омӯзишӣ баргузор гардид, ки дар он сардорони раёсату шуъбаҳои дахлдори дастгоҳи марказии вазорат, роҳбарони муассисаҳои тобеи вазорат, сардорон ва мудирони раёсату шуъбаҳои маориф ва дигар масъулон ба тариқи ҳузурӣ ва маҷозӣ иштирок намуданд. Нахуст, муовини якуми вазири маориф ва илм қайд намуд, ки бо ташаббуси Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар кишвар озмуни ҷумҳуриявии «Илм фурӯғи маърифат» роҳандозӣ гардида, аз ҷониби аҳолӣ дастгирии васеъ пайдо кардааст. Дар ҷаласа низомномаи озмун дар соли 2025 бо тағйиру иловаҳо мавриди муҳокима ва баррасӣ қарор гирифта, доир ба шароити баргузории он тибқи низомномаи нав миёни ҳозирин мубодилаи афкор сурат гирифт. Дар идома сардори раёсати илм ва инноватсия А. Раҳмонзода вобаста ба баргузории озмун дар соли 2025 тариқи рӯнамо суханронӣ намуд. Гуфта шуд, ки тибқи Амри Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 2 январи соли 2025, №АП-710 ба Низомномаи озмуни ҷумҳуриявии «Илм - фурӯғи маърифат» тағйиру иловаҳо ворид гардида, дар соли 2025 номинатсияи «Зеҳни сунъӣ ва барномасозӣ» ворид карда шуд. Ҳамзамон, ҷиҳати боз ҳам такмил ва таҳким бахшидани раванди баргузории озмун ва ҳавасмандсозии бештари иштирокчиён бо дастури бевоситаи Роҳбари давлат ба Низомномаи озмун дар соли 2025 навгониҳо ворид карда шуд. Ҳадафи номинатсияи «Зеҳни сунъӣ ва барномасозӣ» ба баланд бардоштани сатҳи огоҳии иштирокчиёни он дар бораи технологияҳои навин дар соҳаҳои зеҳни сунъӣ ва муҳандисии барномавӣ, ҷалби таваҷҷуҳи онҳо ба дурнамо ва имкониятҳои соҳаҳои мазкур, инчунин ҳавасмандгардонии фаъолиятҳои ҷустуҷӯӣ, коркард ва тадиқотии марбут ба идеяҳои нав нигаронида шудааст, ин соҳибони мақоми аввали номинатсия мазкур ва номинатсияи «Ихтироъкорӣ» метавонанд барои Шоҳҷоизаи озмун дар даври ниҳоӣ рақобат кунанд. Бар замми ин, мукофотпулӣ барои ғолибони озмун ду баробар зиёд карда шуда, маблағи умумӣ барои баргузорӣ ва қадршиносии ғолибони озмун 9 220 000 (нуҳ миллиону дусаду бист ҳазор) сомониро ташкил медиҳад. Ёдовар мешавем, ки озмуни ҷумҳуриявии «Илм - фурӯғи маърифат» тӯли 6 сол аст, ки баргузор мешавад ва ҳамасола бо тағйироти нав ба нав аз ҷониби иштирокчиёни озмун гарм истиқбол мешавад. Маркази матбуоти Вазорати маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон
23
02.04.2025
