Муассисаи таҳсилоти миёнаи умумӣ
ТАВСИЯҲОИ МЕТОДӢ БАРОИ МУАССИСАҲОИ ТАҲСИЛОТИ МИЁНАИ УМУМӢ
Дар зер як қатор тавсияҳо оварда шудаанд, ки метавонанд ба муассисаҳо дар такмили раванди таълим ва рушди қобилиятҳои хонандагон мусоидат намоянд.
1. Муҳити мусоид ва шавқовар барои таълим фароҳам созед. Дар муассиса фазое эҷод намоед, ки хонандагонро ба таълим шавқманд намояд. Синфхонаҳо бояд равшан ва мусоид барои таълим бошанд, ки хонандагон дар он бо диққати тамом омӯзиш намоянд. Лавозимоти зарурӣ, ба монанди китобҳо ва воситаҳои таълимӣ, бояд дар ихтиёри хонандагон ва омӯзгорон бошанд.
2. Барои ҳар як хонанда шароити инфиродӣ фароҳам оваред. Муассиса бояд дастгирии инфиродии хонандагонро ташвиқ намояд. Бо роҳбарии омӯзгорон, ба ҳар як хонанда тавваҷӯҳи инфиродӣ дода шавад, то онҳо дар раванди таълим мувофиқи қобилият ва сатҳи фаҳмишашон пеш раванд. Ин амал метавонад боиси беҳтар шудани натиҷаҳои таълимӣ гардад.
3. Машғулиятҳои амалӣ ва интерактивиро ба барнома дохил намоед. Таъмини хонандагон бо машғулиятҳои амалӣ ва интерактивӣ ба ҷалби бештари онҳо ба дарс мусоидат мекунад. Муассиса бояд омӯзгоронро ташвиқ намояд, ки дарсҳоро бо тарзҳои навоварона ва машғулиятҳои амалии ҷолиб, ки мафҳумҳои омӯхташударо равшан месозанд, гузаронанд.
4. Ҳавасмандкунии хонандагонро фаромӯш насозед. Ҳар як комёбӣ ва кӯшиши хонандагон бояд қадршиносӣ шавад. Ин равиш онҳоро ҳавасманд намуда, барои муваффақиятҳои минбаъда ташвиқ мекунад. Муассиса бояд барномаҳо ва чорабиниҳои ҳавасмандкунӣ барои хонандагони фаъол ва комёб ташкил намояд.
5. Шароити омӯзиши мустақилона ва худомӯзиро фароҳам созед. Муассиса бояд хонандагонро барои омӯзиши мустақилона ҳавасманд намояд. Китобхонаҳо ва дигар манбаъҳои иттилоотӣ бояд дастрас бошанд, ки хонандагон берун аз дарсҳо низ ба омӯзиш ва такмили донишҳои худ машғул шаванд.
6. Технологияҳои таълимиро дар дарсҳо ба кор баред. Муассиса бояд имконияти истифодаи технологияи таълимиро фароҳам созад. Дар барномаҳои таълимӣ истифодаи платформаҳои рақамӣ, барномаҳои таълимӣ ва воситаҳои мултимедиявӣ пешбинӣ карда шавад, то хонандагон аз онҳо баҳра баранд ва раванди таълим шавқовар гардад.
7. Барои рушди малакаҳои иҷтимоӣ ва ҳамкорӣ шароит муҳайё кунед. Муассиса бояд барномаҳоеро ба роҳ монад, ки хонандагон дар онҳо малакаҳои ҳамкорӣ, кор дар гурӯҳ ва муоширати самаранокро омӯзанд. Лоиҳаҳои гурӯҳӣ, чорабиниҳои дастаҷамъӣ ва машғулиятҳои ҳамкорӣ ба рушди ин малакаҳо мусоидат мекунанд.
8. Пайванди таълим бо ҳаёти воқеиро таъмин намоед. Муассиса бояд таълимро бо ҳаёти воқеӣ пайванд диҳад. Ҳар як фанни таълимӣ ва мафҳумҳои омӯхташуда бояд ба ҳаёти ҳаррӯза ва таҷрибаи воқеии хонандагон марбут бошанд, то онҳо дарк намоянд, ки дониши ҳосилкардаашон чӣ аҳамият дорад.
9. Шароити дастгирии инфиродӣ барои ҳар як хонанда муҳайё кунед. Муассиса бояд бо назардошти талаботи инфиродӣ ва қобилиятҳои ҳар як хонанда шароит фароҳам созад. Дар ҳолати зарурӣ бояд равишҳои таълимии фардӣ истифода бурда шаванд, то ки хонандагони бо эҳтиёҷоти махсус ё душворӣ кашанда низ ба барномаҳои таълимӣ пурра ҳамроҳ гарданд.
10. Иртибот бо волидайнро таҳким бахшед. Муассиса бояд робитаи мунтазам бо волидайнро нигоҳ дорад. Барои ҳар як хонанда имконияти иртибот ва ҳамкории муассир бо волидайн фароҳам шавад, то онҳо аз пешрафт ва мушкилоти фарзандонашон огоҳ бошанд. Иртибот бо волидайн барои дастгирии хонандагон ва баланд бардоштани сатҳи таълим муҳим аст.
Бо риояи ин тавсияҳо, муассисаи Шумо метавонад муҳити таълимии муассир ва шавқоварро фароҳам оварад, ки ба рушди ҳамаҷонибаи хонандагон ва ба муваффақиятҳои таълимии онҳо мусоидат мекунад. Ба Шумо дар кори таълимӣ ва тарбиявии хонандагон комёбиҳои беназир хоҳонем!